Rola teatru w autokreacji młodzieży

Niniejsza praca składa się z dwóch części – teoretycznej i badawczej. Część teoretyczna składa się z czterech rozdziałów. Dwa pierwsze obejmują rozważania teoretyczne nad rolą kultury w życiu młodzieży oraz analizę poglądów i definicji pojęcia autokreacji w literaturze pedagogicznej i psychologicznej. Dwa kolejne rozdziały dotyczą sztuki teatru, jej odbioru, form, funkcji i problemów teatru szkolnego i amatorskiego. Systematyzacja form edukacji teatralnej służyć ma określeniu, w jakich warunkach odbywa się działalność mająca charakter procesu wychowawczego i jakie są jej konsekwencje dla wychowanków. Część badawcza opisuje edukację teatralną prowadzoną w Kielcach i losy najaktywniejszych uczniów teatralnych. Rozdział piąty, będący przejściem do analizy wyników badań własnych, zawiera opis programu autorskich klas teatralnych i jego realizacji jako wspólnego doświadczenia edukacyjnego i badawczego. Są w nim założenia i metodologia badań w działaniu i badań biograficznych, opis etapów badania i analiza ich rezultatów. Kolejne dwa rozdziały obrazują działalność Kieleckiego Teatru Tańca, teatrów „Ecce Homo”, „Pegaz” i Studia „Drama”. Głównie w tych formacjach realizuje się na scenie kielecka młodzież. Istotną rolę w tych opisach zajmują refleksje pedagogiczne twórców tych grup. Kolejny ósmy rozdział przedstawia wpływ teatru na autokreację najaktywniejszych wychowanków klas teatralnych. W ostatnim rozdziale znalazły się refleksje i wnioski na temat roli teatru w autokreacji młodzieży.