Katyń, dipisi, PKPR na łamach polskich czasopism uchodźczych

Niniejsza praca składa się z trzech rozdziałów. W pierwszym z nich przedstawiono kwestię zbrodni katyńskiej na łamach polskiej prasy emigracyjnej, będącej organami różnych ugrupowań politycznych. Omówiono odkrycie masowych grobów pod Smoleńskiem w kwietniu 1943 r., reakcję Rosjan na oskarżenie ich przez rząd gen. W. Sikorskiego o zbrodnię (dokonaną wiosną 1940 r.), echa tego wydarzenia w prasie wolnego świata, działalność ekshumanizacyjną kilku międzynarodowych komisji i zakaz Moskwy dotyczący wszczęcia procesu katyńskiego w procesie norymberskim, nasilenie tej problematyki w latach 1951-1953. Rozdział drugi poświęcono losom polskich dipisów w Niemczech i w Austrii w zachodnich strefach okupacyjnych. Przedstawiono w nim zagadnienia socjalno-bytowe, represje w obozach, status prawny. Poruszono kwestie przeludnienia w obozach, złych warunków sanitarnych, nudy, braku pracy, uciążliwych rewzji, nierównego traktowania Polaków i Niemców przez władze UNRRA i IRO, przymusowej repatriacji, plebiscytów w sprawie powrotu do kraju, uciążliwych przenosin z ośrodka do ośrodka, cenzury, obostrzeń emigracyjnych w wielu krajach świata. W kolejnym podrozdziale omówiono czasopiśmiennictwo dipisów oraz oświatę i szkolnictwo wyższe. Trzecim najistotniejszym problemem społecznym dotyczącym wielu Polaków na obczyźnie była kwestia Polish Resettlement Corps (Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia) w Wielkiej Brytanii. W tym rozdziale ukazano wpływ postanowień jałtańskich oraz cofnięcia uznania Rządowi Polskiemu w Londynie na żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych, tj. na ich poczucie tymczasowości i rozgoryczenia, na ogólną atmosferę beznadziejności w dyskusjach o powrocie do kraju lub pozostaniu na obcej ziemi. Opisano wreszcie burzliwy proces naturalizacji Polaków w Wielkiej Brytanii i innych krajach osiedlenia – kursy, szkolenia, zatrudnienie, edukację, życie polityczne, kulturalne i społeczne.