Polskie agencje prasowe w latach 1944-1972. Upowszechnianie i reglamentacja informacji oraz działalność propagandowa

Książka stanowi studium historyczno-prasoznawcze, poświęcone roli, jaką odgrywały agencje prasowe w systemie prasowym PRL. W rozdziale pierwszym zawarte są informacje wprowadzające w zasadniczą problematykę badawczą, dotyczące m.in.: komunistycznej koncepcji informacyjnej służby prasowej, zdefiniowania agencji prasowej funkcjonującej w warunkach ustroju socjalistycznego, przedstawienia agencji prasowych działających w europejskich i pozaeuropejskich krajach socjalistycznych oraz wzajemnych kontaktów agencji prasowych krajów socjalistycznych. W dwóch kolejnych rozdziałach scharakteryzowano rozwój agencji prasowych w Polsce w latach 1944-1972 z uwzględnieniem profilu, form działalności, miejsca w systemie prasowym oraz roli, jaką odegrały w procesie obiegu i reglamentowania informacji. Zwrócono także uwagę na warunki działalności informacyjnej służby prasowej, struktury podległości, aktualne zalecenia oficjalnej propagandy, oddziaływanie tzw. nieformalnego obiegu informacji, ze szczególnym uwzględnieniem Radia „Wolna Europa”, oraz aspekty dotyczące technicznej strony działalności tych instytucji. W rozdziale drugim wyodrębnione są dwa podteksty: pierwszy obejmujący lata 1944-1948 i drugi przypadający na okres stalinowski 1948-1956. Z kolei w rozdziale trzecim zastosowano periodyzację obejmującą podokresy: 1956-1967 oraz 1967-1972. Rozdział ostatni stanowi próbę ukazania, jakie informacje były przekazywane przez jawne biuletyny PAP. Struktura tych informacji stanowi de facto kalendarium celowo nagłaśnianych faktów i zjawisk społeczno-politycznych.