Działanie wybranych inhibitorów korozji miedzi w wodnych roztworach chlorków

Rozprawa zawiera wyniki badań autora nad wpływem kwasowości środowiska oraz stężenia wybranych związków organicznych na korozję, andonowe i samorzutne roztwarzanie miedzi w wodnych roztworach chlorków. Jako inhibitory stosowane były: puryna, benzimidazol, indol i ich niektóre pochodne oraz etyloksantogenian potasowy. Autor publikacji prowadził badania metodami: woltamperometryczną na stacjonarnej (SDE) i wirującej elektrodzie dyskowej (RDE) z miedzi oraz grawimetryczną. W celu wyjaśnienia ważnych problemów związanych z adsorpcją inhibitora autor używał elektrochemicznej mikrowagi kwarcowej (EQCM). Do zobrazowania topografii powierzchni miedzi, poddanej działaniu roztworów chlorków bez i z udziałem niektórych inhibitorów, wykorzystany został skaningowy mikroskop elektronowy (SEM). Książka przeznaczona jest dla studentów i pracowników naukowych zajmujących się problematyką badań nad korozją metali w roztworach soli.